Marshall Lawrence noemt zichzelf, zonder pretentieus te klinken: ‘Doctor of the Blues’. Waarom? Dat kom je vlug te weten als je naar dit album luistert. Niet alleen heeft hij een doctoraat in de psychologie, hij weet ook hoe hij ermee moet omspringen. Net zoals hij weet dat het gebruik van zijn slashing gitaar, Lightning fast slide en het treurige kreunen een goed recept is voor een maximaal bluesy feeling.

Op dit derde accoustisch album, dertien tracks waarvan tien eigen werken. Marshall laat zich op verschillende nummertjes begeleiden door Sherman”Tank” Doucette op harp en Russell Jackson op accoustische bas. Samen met hen brengt hij een variatie van donkere, waarheidsgetrouwe verhalen zoals in “Lay Down My Sorrow” tot de meer up tempo nummers zoals “Going Down To Louisiana” en “Going To The River”.  Marshall is goed in wat hij doet en beheerst de mandolin en banjo al net zo bedreven als de slide gitaar.

Voor de traditionalisten en misschien minder eerbiedige bekeerlingen zal het werk van Marshall als een nieuwe verrukking in de oren klinken. Persoonlijk ben ik minder te vinden voor dit werk, want accoustische muziek beluister ik nog steeds het liefst op een live podium, maar hey, ik ben dan ook geen dokterloper. (leen)

Andere werken van Marshall Lawrence zijn: Where's the Party? (2003) en
The Morning After (2008)